Lagasafn. Ķslensk lög 10. október 2011. Śtgįfa 139b. Prenta ķ tveimur dįlkum.
Tilskipun um fardaga presta į Ķslandi og um réttindi žau, er prestur sį, sem frį brauši fer, ešur erfingjar hans og einkum ekkjan eiga heimting į
1847 nr. 6. janśar
1) Žegar brauš losnar į Ķslandi, skal prestur sį, er frį braušinu flytur, ešur hafi presturinn dįiš, žį ekkja hans og bś, ętķš eignast tekjur allar til nęstu fardaga (6. jśnķ), og ber žeim, er frį fer, žį aftur į móti aš annast öll prestsverk; en žegar presturinn deyr frį braušinu, skal prófastur sjį um, aš prestar žeir, sem nęstir eru, ešur annar prestsvķgšur mašur, sem til žess skal settur, žjóni braušinu, og eiga žeir žį borgun fyrir af tekjum braušsins.
2) En frį fardögum eignast sį, sem braušiš er veitt, allar tekjur žess, hvort sem žaš er veitt fyrir eša eftir fardaga. En sé žaš veitt eftir fardaga, ešur geti hann ekki fariš aš gegna prestsverkum žegar ķ fardögum žótt braušiš sé honum įšur veitt, žį annast prófastur aš braušinu verši žjónaš frį fardögum til žess hann tekur viš žvķ į žann hįtt, sem til er tekiš ķ 1. gr. og fį žeir, er žjóna braušinu, af tekjum žess, žaš, sem žeim er įskiliš ķ tilskipun 3. febrśar 1836. IV.
3) Žegar lišnir eru nęstu fardagar eftir aš braušiš losnaši, og žaš stendur enn óveitt, žį mį sį sem fęr žaš, ef hann er prestur į öšru brauši velja ķ milli aš taka samstundis viš braušinu, ešur aš vera į žvķ, sem hann ętlar frį, til nęstu fardaga, og į žį, samkvęmt žvķ sem įkvaršaš er ķ fyrstu og annarri grein, aš fara meš žaš brauš, sem hann ekki žjónar eftir žvķ sem fyrir er męlt ķ tilsk. 3. febrśar 1836, IV.; hann į lķka ķ tķma aš tilkynna hlutašeigandi prófasti, hvaš hann hefur af rįšiš. Žegar ekki stendur žannig į, aš brauš sé veitt eftir fardaga presti ķ öšru brauši, žį į jafnan sį, sem brauš er veitt fyrir fardaga, hvort hann er heldur kandķdat eša stśdent, eša hann hefur įšur haft prestsembętti į hendi, aš taka viš žvķ ķ nęstu fardögum eftir aš žaš losnaši, en verši žvķ ekki viš komiš, žį taki hann viš žvķ svo fljótt sem hann getur.