Lagasafn.  Ķslensk lög 1. október 2003.  Śtgįfa 129.  Prenta ķ tveimur dįlkum.


Lög um sjśkražjįlfun

1976 nr. 58 31. maķ

Tóku gildi 11. jśnķ 1976. Breytt meš l. 23/1991 (tóku gildi 17. aprķl 1991), l. 116/1993 (tóku gildi 1. jan. 1994; EES-samningurinn: VII. višauki) og l. 76/2002 (tóku gildi 17. maķ 2002).

1. gr. Rétt til aš starfa sem sjśkražjįlfari hér į landi og kalla sig sjśkražjįlfara hefur sį einn, sem til žess hefur fengiš leyfi heilbrigšisrįšherra.
2. gr. [[Leyfi skv. 1. gr. skal veita ķslenskum rķkisborgurum, rķkisborgurum ķ öšru ašildarrķki EES-samningsins og ķ Sviss sem lokiš hafa prófi frį skóla sem višurkenndur er fullkominn sjśkražjįlfunarskóli af heilbrigšisstjórn žess lands sem nįmiš var stundaš ķ.]1) Leita skal umsagnar stjórnar nįmsbrautar ķ sjśkražjįlfun viš Hįskóla Ķslands og landlęknis įšur en leyfi er veitt.]2)
   1)
L. 76/2002, 6. gr. 2)L. 116/1993, 7. gr.
3. gr. [Nś uppfyllir mašur skilyrši 2. gr. aš öšru leyti en aš žvķ er varšar rķkisfang ķ öšru ašildarrķki EES-samningsins eša ķ Sviss og er žį rįšherra heimilt aš veita honum ótakmarkaš eša tķmabundiš leyfi til aš stunda sjśkražjįlfun, enda hafi stjórn nįmsbrautar ķ sjśkražjįlfun viš Hįskóla Ķslands og landlęknir męlt meš leyfisveitingunni.]1)
   1)
L. 76/2002, 7. gr.
4. gr. Sjśkražjįlfari starfar viš hęfingu og endurhęfingu sjśkra og heilbrigšra sem fólgin er ķ žjįlfun, fręšslu og kennslu.
5. gr. Ekki mį sjśkražjįlfari taka sjśkling til mešferšar įn samrįšs viš lękni.
6. gr. Óheimilt er aš rįša til hvers konar sjśkražjįlfarastarfa ašra en žį, sem starfsleyfi hafa skv. 2. eša 3. gr.
7. gr. Sjśkražjįlfara er heimilt aš hafa sér til ašstošar fólk, sem įvallt skal starfa į įbyrgš og undir handleišslu hans. Ašstošarfólk žetta hefur ekki heimild til aš taka aš sér sjįlfstętt verkefni į neinu sviši, sem undir sjśkražjįlfun fellur.
8. gr. Sjśkražjįlfara ber aš žekkja skyldur sķnar, višhalda žekkingu sinni og tileinka sér nżjungar, er varša sjśkražjįlfun.
9. gr. Sérhverjum sjśkražjįlfara er skylt aš gęta žagmęlsku um atriši, sem hann fęr vitneskju um ķ starfi sķnu og leynt skulu fara samkvęmt lögum eša ešli mįlsins. Sama žagnarskylda hvķlir į öllu ašstošarfólki sjśkražjįlfara og helst žagnarskyldan žótt viškomandi lįti af starfi.
10. gr. Verši landlęknir žess var, aš sjśkražjįlfari vanrękir skyldur sķnar, fer śt fyrir verksviš sitt eša brżtur ķ bįga viš fyrirmęli laga eša heilbrigšisyfirvalda, skal hann įminna viškomandi. Nś kemur įminning ekki aš haldi og ber žį landlękni aš kęra mįliš fyrir rįšherra. Getur žį rįšherra śrskuršaš, aš viškomandi skuli sviptur starfsleyfi, en skjóta mį žeim śrskurši til dómstóla.
11. gr. Um sjśkražjįlfara gilda aš öšru leyti, eftir žvķ sem viš getur įtt, reglur laga um lękningaleyfi, réttindi og skyldur lękna og annarra, er lękningaleyfi hafa, og um skottulękningar. Reglur laga um žessi efni gilda um refsingu vegna brota sjśkražjįlfara, um sviptingu starfsleyfis og um endurveitingu leyfis.
Meš mįl śt af brotum gegn lögum žessum skal fariš aš hętti opinberra mįla.
12. gr. Rįšherra getur sett nįnari įkvęši ķ reglugerš1) um framkvęmd laga žessara.
   1)
Rg. 145/2003.