Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 122a. Uppfęrt til 1. febrśar 1998.
Lög žessi gilda ekki um fasteignakaup.
Įkvęši laga žessara um kaup gilda einnig eftir žvķ sem viš į, um skipti.
Kaupmašur er ķ lögum žessum hver sį talinn, sem rekur žaš starf aš selja vörur, sem hann hefir ķ žvķ skyni keypt, er rekur vķxlarastarf eša bankastarf, vįtryggingarstarf, umbošsverslun eša forlagsverslun, lyfsölu, veitingar, handišn, verksmišjuišnaš eša nįmugröft, mannvirkjagerš eša flutning fólks, muna eša oršsendinga. Žó er sį mašur ekki talinn kaupmašur, er rekur veitingar, handišn eša flutninga, svo framarlega sem eigi vinna ašrir aš žvķ starfi meš honum en konan meš manni sķnum, mašurinn meš konu sinni, börn hans innan 16 įra aldurs og vinnuhjś hans.
Ef hluturinn var į öšrum staš į žeim tķma, er kaupin geršust og vissu bįšir samningsašiljar um žaš, eša įttu aš vita, žį skal svo įlķta, aš hlutnum eigi žar aš skila, sem hann žį var.
Ef žaš er įkvešinn hlutur, sem seldur var, og kaupandi įtti aš sękja hann, enda kominn sį tķmi, er sękja mįtti hlutinn, og hann er į reišum höndum, žį ber kaupandi įbyrgš į hęttunni og veršur žvķ aš gjalda kaupveršiš, žó aš svo atvikist, aš hluturinn farist eša skemmist af hendingu.
Žann įgóša, sem af seldum hlut fęst eftir aš afhendingartķmi er kominn, eignast kaupandi, nema įstęša hafi veriš aš ętla, aš sį įgóši mundi fyrri til falla.
Nś fylgir hlutabréfinu réttur til aš skrifa sig fyrir nżju hlutabréfi, eša hlutabréfiš fęr žann rétt sķšar, žį nżtur kaupandi žeirra hagsmuna.
Hafi drįtturinn haft lķtil įhrif eša óveruleg į hagsmuni kaupanda eša seljandi hlaut aš įlķta aš svo vęri, žį getur kaupandi ekki rift kaupiš, nema hann hafi įskiliš sér, aš hluturinn yrši afhentur sér į nįkvęmlega tilteknum tķma.
Ķ verslunarkaupum er sérhver drįttur metinn verulegur, nema žaš sé ašeins lķtill hluti hins selda, sem afhending hefir dregist į.
Nś er žaš, sem selt var, žegar komiš ķ vörslur kaupanda, og getur seljandi žį ekki rift kaupiš, nema annašhvort sé, aš įlķta veršur, aš hann hafi įskiliš sér žennan rétt, eša žį kaupandi neitar aš taka viš hlutnum.
Žessum fyrirmęlum skal einnig beita, ef žaš kemur fram viš fjįrnįm eftir aš kaup eru gerš, aš kaupandi hefir eigi efni į aš greiša skuld sķna, eša fjįrhagur hans aš öšru leyti reynist slķkur, aš ętla mį, aš hann geti eigi greitt kaupveršiš, žį er žaš fellur ķ gjalddaga.
Nś skortir hluti, žį er kaup geršust, einhverja žį kosti, er ętla mį aš įskildir vęru, eša žaš, sem hlutnum er įfįtt, hefir gerst fyrir vanrękt seljanda eftir aš kaup voru gerš eša seljandi hefir haft svik ķ frammi, og getur žį kaupandi krafist skašabóta.
Ef telja veršur žaš óverulegt, sem aš hlutunum er, žį veršur ekki kaup rift né annarra hluta krafist ķ stašinn, nema seljandi hafi haft svik ķ frammi eša vitaš um žaš, sem įfįtt var, svo tķmanlega, aš hann hefši getaš śtvegaš ašra hluti ógallaša įn ósanngjarns kostnašar.
Enda žótt seljanda sé ekki um aš kenna žaš, sem aš söluhlutnum er, žį er hann žó skyldur aš greiša skašabętur, žó svo, aš fara skal eftir fyrirmęlum 24. gr., eftir žvķ sem viš į.
Žessi fyrirmęli hafa engin įhrif į rétt kaupanda til skašabóta.
Ef kaupandi vill rifta kaup eša krefjast višbótar eša nżrra hluta ķ staš žeirra, sem hann hefir fengiš, skal hann skżra seljanda frį žvķ įn įstęšulauss drįttar; ella missi hann rétt sinn til žess aš hafna hlutnum eša krefjast višbótar.
Žetta į žó ekki viš, ef seljandi er sjįlfur į vištökustašnum eša žar er handhafi farmskķrteinis eša annar sį, er fyrir seljanda hönd getur annast um hlutinn. Sama er og ef kaupandi getur ekki fengiš hlutinn ķ sķnar vörslur įn žess aš greiša andvirši hans eša baka sér annan verulegan kostnaš eša óžęgindi.
Hafi kaupandi tekiš hlutinn ķ sķnar vörslur, eiga viš fyrirmęlin ķ nęstu grein hér į undan.
Nś riftir kaupandi kaup eša krefst skipta į hlutnum, og į hann žį rétt į aš halda žeim hlut, er hann hefir fengiš, žar til er seljandi svarar skašabótum žeim, er honum ber, eša setur nęgilega trygging fyrir žeim.
Mešan hluturinn er hjį kaupanda til reynslu eša skošunar, er hann ķ įbyrgš kaupanda.
Hiš sama gildir um tilkynningar frį seljanda, sem um er rętt ķ 31. og 32. gr.
Seljandi į aš annast um og kosta flutning varningsins til hlešslustašarins og gera žęr rįšstafanir um flutning varningsins į skip, er farmsendanda er skylt aš gera, eftir žvķ sem lög įskilja į žeim staš eša venja er til.
Nś er varningur kominn į skipsfjöl, og er hann žį śr įbyrgš seljanda.
Žį er um žaš skal dęma, hvort varningi sé įbótavant, skal dęma eftir įstandi žvķ, sem hann var ķ į žeirri stund, er hann fór śr įbyrgš seljanda. Sama er um mergš, žyngd og stęrš žess varnings, er seldur er eftir tölu, žunga eša mįli.
Žó kaupandi hafi skip til taks eša skiprśm til aš taka viš varningnum, leišir ekki af žvķ, aš kaupandi sé skyldur til aš rannsaka varninginn fyrri en hann er kominn į vištökustaš; ekki hamlar žetta heldur seljanda frį aš neyta žess réttar, sem honum er įskilinn ķ 15., 28. og 39. gr.
Kaupandi er skyldur aš greiša andvirši gegn móttöku farmskķrteinis samkvęmt žvķ, sem įkvešiš er ķ 71. gr., žó aš ekki sé svo sérstaklega um samiš.
Nś er varningur afhentur flutningsmanni eša honum komiš į skipsfjöl samkvęmt fyrirmęlum 10. gr., og er hann śr žvķ ķ įbyrgš kaupanda.
Žį er um žaš skal dęma, hvort varningi sé įbótavant, skal dęma eftir įstandi žvķ, er hann var ķ į žeirri stund, er hann fór śr įbyrgš seljanda. Sama er um mergš, žyngd eša stęrš žess varnings, sem seldur er eftir tölu, žunga eša mįli.
Žó aš ekki sé sérstaklega svo um samiš, er kaupandi skyldur til aš greiša andvirši gegn móttöku farmskķrteinis samkvęmt žvķ sem įkvešiš er ķ 71. gr.
Žótt andvirši sé ekki ķ gjalddaga komiš, žį er varningur kemur til vištökustašarins, er kaupandi žó skyldur til aš greiša žaš flutningsgjald, er seljandi hefir eigi greitt, en draga mį hann žaš frį kaupveršinu, įn žess aš reikna sér žó vöxtu af žvķ.
Auk žess į seljandi aš annast venjulega vįtrygging fyrir kaupanda hönd fyrir žann hluta sendingar, sem hann ber ekki sjįlfur įbyrgš į. Lįti seljandi hjį lķša aš vįtryggja žannig varninginn, enda sé kaup eigi fyrir žį skuld rift, žį getur kaupandi heimtaš bętur fyrir žaš tjón, er hann kynni aš hafa bešiš af vanhiršu seljanda, eša hann getur sjįlfur vįtryggt varninginn og dregiš žann kostnaš frį andvirši varningsins.
Žį er um žaš skal dęma, hvort varningi sé įbótavant, skal dęma eftir įstandi žvķ, er hann var ķ į žeirri stund, er hann kom til skila. Sama er um mergš, žyngd eša stęrš žess varnings, er seldur er eftir tölu, žunga eša mįli.
Sé oršiš ,,afhent`` notaš ķ sambandi viš ,,flutningsfrķtt``, ,,c og f``, ,,cf``, ,,cif`` eša ,,caf``, žį hefir merking oršsins ,,afhent`` engin įhrif į téš söluskilyrši.
Ef oršiš ,,cirka`` er notaš eša ,,hér um bil``, žį er svigrśmiš 10% fyrir ofan eša nešan, ef um heilan farm er aš tefla, en 5% ella.
Žį er veršskjöl eru seld, merkir ,,primo`` fyrsta virkan dag ķ mįnuši, ,,medio`` fimmtįnda dag ķ mįnuši, eša nęsta virkan dag į eftir, ef sį dagur er heilagur, ,,ultimo`` sķšasta virkan dag ķ mįnuši.
Sé farmskķrteini gert um sendinguna og beri žaš ekki meš sér, aš varan hafi afhent veriš į réttum tķma, getur kaupandi hafnaš vörunni.
Žį er greišslu er krafist eša vķxilsamžykkis gegn afhendingu farmskķrteinis, veršur kaupandi aš hafa fengiš ķ hendur reikning yfir varninginn, og hafi seljandi skuldbundiš sig til aš vįtryggja varninginn, veršur vįtryggingarskķrteini aš fylgja farmskķrteini.
Žaš, sem hér er męlt, į einnig viš, žegar kaupandi hefir skuldbundiš sig til aš greiša andviršiš viš móttöku slķks farmbréfs, sem um er getiš ķ 16. gr.