Prenta í tveimur dálkum. Útgáfa 122a. Uppfært til 1. febrúar 1998.
Til landsvitakerfisins heyra í meginatriðum allir þeir vitar og önnur leiðarmerki, er telja má að þjóni almennum siglingum við ströndina ásamt fiskveiðum.
Hafnarvitar teljast þeir vitar og önnur leiðarmerki, er eingöngu eru reist til að leiðbeina skipum inn á hafnarsvæði eða um ákveðnar hafnir. Með hafnarsvæði er hér átt við það svæði, er lögsaga hafnarinnar nær yfir.
Við ákvörðun um, hvaða leiðarmerki skulu tilheyra landsvitakerfinu, skal leita álits [siglingaráðs].2)
Ef hafnarstjórn eða einstaklingur vill setja upp leiðarmerki fyrir sjófarendur, skal gerð þess og staðsetning ákveðin í samráði við [Siglingastofnun Íslands],2) sem leitar umsagnar [siglingaráðs]2) um málið. Leiðarmerki má ekki taka í notkun fyrr en úttekt hefur farið fram af hálfu [Siglingastofnunar Íslands],2) sem þá sér um að merkið verði auglýst, svo sem nánar er greint í lögum þessum.
[Siglingastofnun Íslands]2) skal sjá um að landsvitakerfið starfi svo sem til er ætlast og því er lýst í vitaskrá. [Siglingastofnun]2) skal jafnframt hafa eftirlit með hafnarvitum.
Hafnarstjórn eða einstaklingur, sem fengið hefur leyfi til og sett upp leiðarmerki, er skuldbundinn til að viðhalda merkinu og tilkynna [Siglingastofnun Íslands]2) tafarlaust um allar breytingar, er á því verða. Ef merki er ekki nægilega viðhaldið að dómi [Siglingastofnunar],2) er henni heimilt að annast nauðsynlegar lagfæringar á kostnað eiganda. Óski hafnarstjórn eða einstaklingur að leggja niður eða breyta leiðarmerki, skal um það sótt til [Siglingastofnunar Íslands].2)
[Siglingastofnun Íslands]2) getur, að fenginni umsögn [siglingaráðs],2) krafist þess, að hafnarstjórn láti gera á eigin kostnað þá vita og önnur leiðarmerki, sem [Siglingastofnun Íslands]2) telur nauðsynlegt til öryggis siglinga um viðkomandi hafnarsvæði.
Óheimilt er að setja upp ljós eða önnur merki, sem kynnu að villa um fyrir sjófarendum.
Um ákvörðun bóta skal farið eftir lögum nr. 11 6. apríl 1973 um framkvæmd eignarnáms.
Af öllum íslenskum skipum, stærri en 10 brúttótonn, skal greitt vitagjald einu sinni á ári. Af öllum erlendum skipum, sem setja farþega eða vörur á land, skal greitt vitagjald við hverja komu til landsins sem svarar til 1/4 hluta af almenna vitagjaldinu, mest fjórum sinnum á ári.]2)
Upplýsingar, er varða öryggi sjófarenda og ekki verða auglýstar með nægum fyrirvara í Tilkynningum til sjófarenda, skulu tilkynntar um strandstöðvar Landssímans og í útvarpi þegar þörf krefur.
Sérhverjum, sem annast rekstur leiðarmerkis, er skylt að koma tilkynningum um breytingar og bilanir til [Siglingastofnunar Íslands]2) svo fljótt sem verða má, en stofnunin sér síðan um birtingu þeirra. Á sama hátt ber öllum, sem verða varir við bilanir í vitakerfi landsins, að senda tilkynningar þar um til [Siglingastofnunar Íslands]2) svo fljótt sem verða má. Enn fremur skal [Siglingastofnun Íslands]2) tilkynnt um alla farartálma, er verða á almennri siglingaleið og ekki er getið í sjókortum eða tilkynningum til sjófarenda.
Eiganda farsins skal skylt að fyrirmælum [Siglingastofnunar Íslands]2) að gera þær ráðstafanir, sem taldar eru nauðsynlegar til öryggis fyrir almennar siglingar og fiskveiðar.
Að liðnum gefnum fresti getur [Siglingastofnun Íslands]2) á kostnað eiganda fjarlægt hverja þá farartálma eða flök, sem hér um ræðir.
Kostnaður við merkingu farartálma skal greiddur af eiganda hans.