Prenta í tveimur dálkum. Útgáfa 122a. Uppfært til 1. febrúar 1998.
Ráðherra skal með reglugerð setja nánari ákvæði um þá sem stunda mega hjúkrun hér á landi skv. 2. tölul. 1. mgr.]1)
Ráðherra getur og veitt hjúkrunarleyfi skv. 1. tölul. 1. mgr. 1. gr. þeim sem lokið hefur sambærilegu prófi og um getur í 1. mgr. í landi utan hins Evrópska efnahagssvæðis, enda teljist umsækjandi að öðru leyti hæfur að dómi hjúkrunarráðs.
Hjúkrunarráð skal skipað þremur mönnum til fjögurra ára og skal einn tilnefndur af heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneyti, einn af menntamálaráðuneyti og einn af Hjúkrunarfélagi Íslands.
Útlendingar, sem sækja um leyfisveitingu skv. 2. mgr., skulu hafa næga kunnáttu í töluðu og rituðu íslensku máli.]1)
1)Rg. 426/1993, sbr. 246/1981.2)L. 32/1975, 2. gr.
Ráðherra setur reglugerð1) um skilyrði til að öðlast sérfræðileyfi að fengnum tillögum hjúkrunarráðs. Hjúkrunarfélag Íslands skal tilnefna [tvo sérfróða hjúkrunarfræðinga]2) til þátttöku með ráðinu í meðferð einstakra mála, er varða sérgrein þeirra, og fá [þeir]2) þá atkvæðisrétt í ráðinu.
Hjúkrunarráð skal einnig fjalla um veitingu sérfræðileyfa.
Ráðherra getur sett reglur um viðhaldsmenntun.
Skylda til þess að bera vitni fyrir rétti er takmörkuð í samræmi við þetta og ákvæði réttarfarslaga um vitnaskyldu embættis- og sýslunarmanna og sérákvæði slíkra laga um lækna.
Nú hefur [hjúkrunarfræðingur]1) verið [sviptur]1) hjúkrunarleyfi skv. 1. mgr., og er þá ráðherra heimilt að veita [honum]1) leyfið aftur, enda liggi fyrir meðmæli landlæknis.
[Ákvæðum 1. og 2. mgr. skal eftir því sem við á beitt gagnvart þeim sem hlotið hafa staðfestingu heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra skv. 2. tölul. 1. mgr. 1. gr.
Nú er einstaklingur, sem hér starfar á grundvelli leyfis skv. 2. tölul. 1. mgr. 1. gr., sviptur því leyfi og fellur þá niður heimild hans til að starfa hér á landi.]2)
Með mál út af brotum á löggjöfinni skal fara að hætti opinberra mála.
Sektir samkvæmt löggjöfinni renna í ríkissjóð.