Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 122a. Uppfęrt til 1. febrśar 1998.
1)Nś 16. gr. l. 64/1976.
Giršingar, sem rķkistillag hefur veriš greitt vegna eša lįn veitt til meš vešrétti į jöršu, skulu jafnan fylgja jöršinni og žeim viš haldiš, mešan lįniš er ekki aš fullu greitt (eša styrkur ekki endurgreiddur), en heimilt er aš fengnu samžykki lįnveitanda aš flytja giršingar žangaš, sem žęr koma jöršinni aš meira gagni.
Nś telja žeir, er dęma jöršina ekki įbśšarhęfa, aš nįgrannajörš eša jaršir geti haft not af giršingunni eša hluta śr henni, og skal žį višhaldsskyldan aš žeim hluta fęrast yfir į įbśanda žeirrar jaršar, enda į hann rétt į aš kaupa giršinguna eša žann hluta hennar er hann hefur gagn af, eftir mati śttektarmanna.
Kostnaš viš matiš greiša ašilar eftir sömu hlutföllum og giršingarkostnašinn, og įkveša matsmenn, hverju hann nemur.
Nś er landamerkjagiršing, sem kostuš hefur veriš eftir öšrum hlutföllum en um getur ķ 5. gr., og skal žį višhald hennar falla undir fyrirmęli 5. gr., eftir aš lög žessi hafa öšlast gildi, enda brjóti žaš ekki ķ bįg viš gildandi samninga.]2)
Sé um fleiri en eina sżslunefnd aš ręša skal śrskuršur felldur į sameiginlegum fundi.]2)
Nś er ekki žörf į slķkri giršingu til varnar śtbreišslu bśfjįrsjśkdóma og enginn gefur kost į aš kaupa hana eša halda henni viš, og er žį rķkinu skylt aš lįta taka hana upp. Hafi žessi skylda veriš vanrękt ķ eitt įr eša lengur, eftir aš lög žessi öšlast gildi, er viškomandi sveitar- eša upprekstrarfélagi heimilt aš lįta taka giršinguna upp į kostnaš rķkisins.
Nś ręšur landamerkjum krókóttur vatnsfarvegur eša merki liggja ķ smįkrókum af öšrum įstęšum, en landeigandi vill girša beint, og vill sį eigi samžykkja, er land į į móti, žį skal žaš žó heimilt, ef matsmenn (sbr. 6. gr.) meta, aš eigi séu gildar įstęšur til aš banna giršinguna, skulu žeir žį įkveša giršingunni staš, og skal žaš gert žannig, aš sem jafnast sneišist bęši löndin. Nś fer žó svo, aš meira sneišist annaš landiš, og skal žį meta skašabętur žeim, er landiš missir.
Réttur til hvers konar hlunninda, jaršhita eša nįmuveršmęta helst žó óbreyttur, nema samkomulag verši um, aš giršingin skipti löndum til fullnustu.
Samgiršingu, sem lögš er samkvęmt įkvęšum 5. og 7. gr., er skylt aš halda viš, žannig aš hśn sé fjįrheld, svo fljótt sem verša mį, eftir aš snjóa leysir af henni aš vorinu og žar til snjó leggur į hana aš hausti eša vetri. Vanręki annar hvor ašili višhald hennar aš sķnum hluta, er hinum heimilt aš gera viš hana į kostnaš eiganda. Nś sżnir eigandi samgiršingar stórfellt hiršuleysi ķ žessu efni, svo aš sameigandi hans ķ giršingunni eša annar ašili veršur af žeim sökum fyrir sannanlegu tjóni, og į hann žį rétt til bóta frį žeim, sem olli.
Valdi vanręksla ķ žessu efni skaša į bśfé, varšar žaš sektum og skašabótum til fénašareiganda.
Nś er hętt aš nota giršingu og jafnframt aš halda henni viš, og er žį giršingareiganda skylt aš taka hana upp, svo aš hśn valdi ekki tjóni.
1)L. 41/1971, 1. gr.2)L. 56/1995, 4. gr.
1)L. 41/1971, 1. gr.2)Nś 19. gr.
1)L. 41/1971, 1. gr.2)Nś 20. gr.
1)L. 41/1971, 1. gr.2)Nś 19. gr.3)Nś 20. og 21. gr.
Aš öšrum kosti stašfestir stjórnarrįšiš samžykktina, skipar fyrir um birtingu hennar og tiltekur, hvenęr hśn öšlist gildi. Upp frį žvķ er hśn skuldbindandi fyrir alla žį, sem bśa į žvķ svęši, er hśn nęr yfir.
Ef um eyšijörš er aš ręša, žar sem žessi skylda er vanrękt, ber hlutašeigandi sveitarstjórn aš lįta framkvęma verkiš į kostnaš jaršareiganda eša žess, er nytjar jöršina. Hiš sama gildir, ef įbśandi jaršar vanrękir skyldu sķna ķ žessu efni.
1)L. 41/1971, 1. gr.2)Nś 19. og 22. gr.3)L. 10/1983, 38. gr.