Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 122a. Uppfęrt til 1. febrśar 1998.
Sé gjalddagi eigi tilgreindur, telst vķxillinn gjaldkręfur viš sżningu.
Sé greišslustašur eigi tilgreindur sérstaklega, skal sį stašur, sem tilgreindur er viš nafn greišanda, talinn vera greišslustašur vķxilsins, og skal žessi stašur žį einnig vera talinn heimili greišanda.
Sé śtgįfustašur eigi tilgreindur, skal lķta svo į, aš vķxillinn hafi veriš undirritašur į žeim staš, sem tilgreindur er viš nafn śtgefanda.
Gefa mį vķxil śt į hendur śtgefanda sjįlfum.
Gefa mį vķxil śt fyrir reikning žrišja manns.
Tilgreina skal vaxtahęšina ķ vķxlinum, og skal įkvęšiš um vexti aš öšrum kosti metiš sem óskrįš.
Vextina skal greiša frį śtgįfudegi vķxilsins, sé eigi annar dagur tiltekinn.
Sé fjįrhęšin tilgreind oftar en einu sinni ķ vķxlinum, annašhvort meš bókstöfum eša meš tölustöfum, og beri žeim eigi saman, gildir hin lęgsta upphęšin ein.
Undanskilja mį hann sig įbyrgš į samžykki vķxilsins, en hver sį fyrirvari, er hann setur og mišar til žess aš undanžiggja hann įbyrgš į greišslu vķxilsins, skal metinn sem óskrįšur vęri.
Nś hefir śtgefandi tekiš ķ vķxilinn oršin ,,eigi til framsals`` eša žvķ lķk oršatiltęki, og veršur vķxillinn žį ašeins framseldur meš žvķ formi og meš žeim įhrifum, er gilda um almennt framsal kröfu.
Framselja mį vķxil einnig til greišanda, hvort sem hann hefir samžykkt vķxilinn eša eigi, svo og til śtgefanda eša annars vķxilskuldara. Žessir menn geta framselt vķxilinn aftur.
Framsal į nokkrum hluta vķxilfjįrhęšar ašeins er ógilt.
Framsal til handhafa gildir sem eyšuframsal.
Framsal er gilt, žótt eigi sé greint ķ žvķ, hverjum vķxillinn er framseldur, eša framseljandi ašeins hafi ritaš nafn sitt (eyšuframsal). Ķ hinu sķšarnefnda tilfelli er framsališ žó žvķ ašeins gilt, aš žaš sé ritaš į bakhliš vķxilsins eša į miša, sem viš vķxilinn er festur.
Hann getur lagt bann viš žvķ, aš vķxillinn sé framseldur aftur, og er hann žį laus viš įbyrgš gagnvart žeim, er vķxilinn fį framseldan eftir žaš.
Nś hefir vķxill komist śr vörslum manns meš einhverju móti, og er žį handhafa žeim, er sannar rétt sinn meš žeim hętti, er segir ķ nęstu mįlsgrein hér aš framan, eigi skylt aš skila vķxlinum, nema hann hafi vitaš betur, er hann fékk vķxilinn, eša sżnt af sér stórkostlegt gįleysi.
Vķxilskuldarar mega žį bera žęr varnir einar fram gegn vķxilhafa, er bornar yršu fram gegn framseljanda.
Umboš žaš, er felst ķ framsali til umbošs, fellur eigi śr gildi, žótt umbjóšandi andist eša missi hęfi til aš taka į sig skuldbindingar.
Vķxilskuldarar geta eigi boriš žęr varnir fram gegn vķxilhafa er lśta aš višskiptum žeirra viš framseljanda, nema žvķ ašeins, aš vķxilhafi, er hann eignašist vķxilinn hafi af įsettu rįši viljaš baka skuldara tjón.
Ódagsett framsal skal tališ ritaš įšur en afsagnarfrestur leiš, nema annaš sannist.
Hann getur lagt bann viš žvķ ķ vķxlinum, aš hann sé sżndur til samžykkis, enda sé eigi aš ręša um vķxil, er greišast į hjį žrišja manni eša į öšrum staš en žeim, žar sem greišandi bżr, eša vķxil, er greišast į tilteknum tķma eftir sżningu.
Hann getur einnig męlt svo fyrir, aš vķxillinn skuli eigi sżndur til samžykkis fyrir tiltekinn tķma.
Sérhver framseljandi getur męlt svo fyrir, aš vķxillinn skuli sżndur til samžykkis, hvort sem hann um leiš kvešur į um sżningarfrest eša eigi. Žetta gildir žó eigi, ef śtgefandi hefir bannaš sżningu vķxilsins til samžykkis.
Śtgefandi getur stytt frest žennan eša kvešiš į um lengri frest.
Framseljendur geta stytt žessa fresti.
Vķxilhafa er eigi skylt aš lįta vķxilinn frį sér ķ vörslur greišanda, er hann sżnir vķxilinn til samžykkis.
Eigi aš greiša vķxilinn tilteknum tķma eftir sżningu, eša eigi, eftir sérstöku įkvęši, aš sżna hann til samžykkis į tilteknum fresti, skal samžykki dagsett og žį tilgreindur sį dagur, er samžykki var gefiš, nema vķxilhafi krefjist žess, aš tilgreindur sé sį dagur, er sżning įtti sér staš. Vanti dagsetningu, veršur vķxilhafi, til žess aš varšveita fullnusturétt sinn gegn framseljendum og śtgefanda, aš sanna vöntun dagsetningarinnar meš afsagnargerš, er fram fari ķ tęka tķš.
Sé annars į einhvern hįtt vikiš frį efni vķxils viš samžykki hans, skal žaš metiš sem synjun į samžykki. Samžykkjandi er žó skuldbundinn eftir hljóšan samžykkis sķns.
Hljóši vķxill um greišslu hjį greišanda, getur hann, er hann samžykkir vķxilinn, tilgreint, hvar greišslu skuli krafist į greišslustašnum, eša tilnefnt annan mann į sama staš, er greiši vķxilinn.
Verši vķxillinn ekki greiddur, į vķxilhafi, jafnvel žótt hann sé śtgefandi vķxilsins, beina kröfu samkvęmt vķxlinum į hendur samžykkjanda um allt žaš, er krefja mį samkvęmt 48. og 49. gr.
Hafi greišandi skriflega skżrt vķxilhafa eša einhverjum vķxilskuldara frį samžykki sķnu, er hann žó skuldbundinn viš žį eftir hljóšan samžykkis sķns.
Įbyrgšina getur tekiš į sig jafnt žrišji mašur sem einhver vķxilskuldaranna.
Henni skal lżst meš oršunum ,,sem įbyrgšarmašur``, eša meš öšru samsvarandi oršatiltęki, og skal hśn undirrituš af žeim, sem ķ įbyrgšina gengur (avalist).
Nafnritun ein sér į framhliš vķxilsins skal metin sem įbyrgš, nema um nafnritun greišanda eša śtgefanda sé aš ręša.
Ķ įbyrgš skal greina, fyrir hvern hśn sé tekin. Nś er žaš eigi gert, og telst hśn žį tekin fyrir śtgefanda.
Skuldbinding hans er gild, žótt skuldbinding žess manns, er hann gekk ķ įbyrgšina fyrir, sé ógild, enda stafi ógildi hennar eigi af formgalla.
Greiši įbyrgšarmašur vķxil, öšlast hann allan rétt samkvęmt vķxlinum gegn žeim manni, er hann gekk ķ įbyrgš fyrir, og žeim mönnum, er samkvęmt vķxlinum bera įbyrgš gagnvart honum.
Vķxill, sem hljóšar um borgun į öšrum gjalddaga en žessum, eša greišast į smįm saman į fleiri en einum gjalddaga, er ógildur.
Śtgefandi getur męlt svo fyrir, aš vķxill er greišast į viš sżningu, skuli eigi sżndur til greišslu fyrir tiltekinn tķma. Telst sżningarfrestur žį frį žeim tķma.
Sé samžykki eigi dagsett, og hafi afsagnargerš heldur eigi fariš fram, skal gagnvart samžykkjanda lķta svo į, aš vķxillinn hafi veriš samžykktur į sķšasta degi frests žess, er settur er til sżningar vķxilsins til samžykkis.
Hljóši vķxill um greišslu einum mįnuši eša fleirum og hįlfum mįnuši eftir śtgįfudag hans eša eftir sżningu, skulu heilu mįnuširnir taldir fyrstir.
Sé gjalddagi įkvešinn ķ upphafi mįnašar, ķ mišjum mįnuši eša ķ lok mįnašar, merkja žau orš fyrsta, fimmtįnda eša sķšasta dag mįnašarins.
Oršin ,,įtta dagar`` eša ,,fimmtįn dagar`` merkja eigi eina eša tvęr vikur, heldur heila įtta eša fimmtįn daga.
Oršin ,,hįlfur mįnušur`` merkja fimmtįn daga.
Žegar vķxill, sem śt er gefinn milli tveggja staša meš mismunandi tķmatali, hljóšar um greišslu tilteknum tķma eftir śtgįfudag, skal reikna śt žann dag aš tķmatalinu į greišslustašnum, er svarar til śtgįfudagsins, og skal gjalddaginn įkvešinn eftir žvķ.
Sżningarfrestir vķxla skulu taldir samkvęmt žvķ, er segir ķ nęstu mįlsgrein hér į undan.
Reglum žessum skal eigi beitt, ef žaš veršur séš af sérstöku įkvęši į vķxlinum eša af efni hans aš öšru leyti, aš til žess hafi veriš ętlast aš eftir öšrum reglum yrši fariš.
Afhending vķxils til greišslujöfnunarstöšvar (clearing-house) jafngildir sżningu hans til greišslu.
Vķxilhafi getur eigi neitaš aš taka į móti greišslu į nokkrum hluta vķxilfjįrhęšarinnar ašeins.
Nś er nokkur hluti vķxilfjįrhęšar greiddur, og getur greišandi žį krafist žess, aš žeirrar greišslu sé getiš į vķxlinum og aš sér sé fengin sérstök kvittun fyrir henni.
Nś greišir greišandi fyrir gjalddaga, og gerir hann žaš į sjįlfs sķn įbyrgš.
Sį, sem greišir vķxil į gjalddaga hans, leysist meš žvķ endanlega undan skuldbindingu sinni, nema um svik eša stórkostlegt gįleysi af hans hįlfu sé aš ręša. Honum er skylt aš fullvissa sig um, aš framsölin séu ķ réttri og samfelldri röš, en eigi žarf hann aš ganga śr skugga um, hvort undirskriftir framseljenda séu ófalsašar.
Žegar reikna į gildi erlendrar myntar, skal fariš eftir žvķ, sem verslunartķska er į greišslustašnum, enda hafi śtgefandi eigi kvešiš svo į, aš vķxilfjįrhęšina skuli greiša eftir gengi, sem įkvešiš er ķ vķxlinum sjįlfum.
Įkvęši žessi gilda eigi, er śtgefandi hefir męlt svo fyrir, aš greitt skuli ķ vissri įkvešinni mynt (fyrirvari um virka greišslu ķ erlendri mynt).
Sé vķxilfjįrhęš greind ķ myntartegund, er hefir sama nafn en mismunandi gildi ķ landi žvķ, žar sem vķxillinn er gefinn śt, og landi žvķ, žar sem hann į aš greišast, skal lķta svo į, aš įtt sé viš mynt greišslustašarins.
Sama rétt į vķxilhafi, žó gjalddagi enn eigi sé kominn:
Afsögn vegna samžykkisskorts skal gerš įšur en frestur sį er lišinn, sem settur er til sżningar vķxilsins til samžykkis. Hafi hin fyrsta sżning, er svo stendur į sem segir ķ 1. mgr. 24. gr., fariš fram į sķšasta degi ķ frestinum, mį samt gera afsögn į nęsta degi žar į eftir.
[Afsögn vegna greišslufalls į vķxli, er greišast skal į tilteknum degi, eša tilteknum tķma eftir śtgįfudag eša sżningu, skal gerš į öšrum žeirra tveggja virku daga, sem nęstir koma į eftir gjalddaga, sbr. žó undantekningar ķ 72. gr. Nś į vķxill aš greišast viš sżningu, og eiga žį įkvęši žau, er sett eru ķ nęstu mįlsgrein hér aš framan um afsögn vegna samžykkisskorts, einnig viš um afsögn hans vegna greišslufalls, eftir žvķ sem viš į.]1)
Hafi vķxill veriš afsagšur vegna samžykkisskorts, žarf eigi aš sżna hann til greišslu eša afsegja hann vegna greišslufalls.
Hafi žaš komiš ķ ljós viš ašfarargerš, aš greišandi geti eigi greitt skuldir sķnar, eša hafi hann, sé hann kaupmašur, stöšvaš greišslur sķnar, getur vķxilhafi eigi leitaš fullnustu vegna žess, fyrr en hann hefir sżnt greišanda vķxilinn til greišslu og afsögn hefir veriš gerš.
Verši bś greišanda tekiš til gjaldžrotaskipta, eša [honum veitt heimild til aš leita naušasamnings],2) nęgir žaš, til žess aš vķxilhafi megi leita fullnustu, aš hann leggi fram śrskuršinn, sem kvešur į um gjaldžrotaskiptin eša [heimildina til aš leita naušasamnings].2) Sama gildir, ef bś śtgefanda, er lagt hefir bann viš žvķ ķ vķxlinum, aš hann sé sżndur til samžykkis, veršur tekiš til gjaldžrotaskipta eša beišni hans um [heimild til aš leita naušasamnings veršur tekin til greina].2)
Žegar tilkynning er send vķxilskuldara samkvęmt žvķ, sem fyrir er męlt ķ nęstu mįlsgrein hér į undan, skal einnig senda žeim manni, er gengiš hefir ķ įbyrgš fyrir žann vķxilskuldara, samsvarandi tilkynningu og į sama fresti.
Nś hefir framseljandi eigi greint heimili sitt eša tilgreint žaš svo, aš ólęsilegt er, og er žį nęgilegt, aš tilkynning sé send žeim framseljanda, sem nęstur er fyrir framan hann į vķxlinum.
Sį, sem skyldur er aš senda tilkynningu, getur gert žaš meš hverjum hętti sem vera skal, jafnvel meš žvķ ašeins aš endursenda vķxilinn.
Honum ber aš sanna, aš hann hafi sent tilkynninguna įšur en frestur sį var lišinn, er hann hafši til aš senda hana. Tilkynning telst send nógu snemma, ef bréf, er hefir hana aš geyma, er afhent pósti įšur en fresturinn er lišinn.
Sį, sem eigi sendir tilkynningu innan nefnds frests, glatar eigi fullnusturétti sķnum, en įbyrgjast skal hann allt žaš tjón, er af vanrękslu hans hlżst; skašabęturnar mega žó eigi fara fram śr vķxilfjįrhęšinni.
Fyrirvari žessi leysir vķxilhafa hvorki undan žvķ aš sżna vķxilinn innan fresta žeirra, er til žess eru settir, né undan žvķ aš senda tilkynningu žį, sem męlt er fyrir um ķ 45. gr. Sönnun žess, aš frestir hafi veriš lįtnir hjį lķša, hvķlir į žeim, er bera vill žaš fyrir sig gegn vķxilhafa.
Hafi śtgefandinn sett fyrirvarann, hefir hann gildi gegn öllum vķxilskuldurunum. Hafi framseljandi eša įbyrgšarmašur sett hann, hefir hann ašeins gildi gegn žeim, er setti hann. Nś hefir vķxilhafi lįtiš afsagnargerš fram fara, žrįtt fyrir fyrirvara af hįlfu śtgefanda, og veršur hann žį sjįlfur aš bera kostnaš allan af henni. Sé fyrirvarinn hins vegar settur af framseljanda eša įbyrgšarmanni, mį krefja hvern vķxilskuldara sem vill um afsagnarkostnašinn, hafi afsögn veriš gerš.
Vķxilhafa er rétt aš beina kröfu sinni gegn hverjum sem hann vill af žessum skuldurum, gegn einum žeirra sér eša fleirum saman, og žarf hann eigi aš fara eftir žeirri röš, sem skuldbindingar žeirra eru į vķxlinum.
Sama rétt į hver vķxilskuldari, sem leyst hefir vķxilinn til sķn.
Nś er mįl höfšaš gegn einum af vķxilskuldurunum, og er žaš eigi žvķ til fyrirstöšu, aš krafa sé gerš gegn hinum, žó aš žeir séu į vķxlinum į eftir žeim, er fyrstur var lögsóttur.
Nś er fullnustu leitaš fyrir gjalddaga, og skal žį draga frį vķxilfjįrhęšinni vķxilforvexti, eftir žvķ sem bankaforvextir eru reiknašir af vķxlum į žeim staš, žar sem vķxilhafi bżr, žann dag, sem fullnustu er krafist.
Hver sį framseljandi, sem innleyst hefir vķxilinn, getur strikaš śt af honum nafn sitt og žeirra framseljenda, sem į eftir honum komu.
Gagnvķxillinn skal nema upphęšum žeim, sem greinir ķ 48. og 49. gr. aš višbęttu gjaldi til mišlara og stimpilgjaldi af gagnvķxlinum.
Gefi vķxilhafi gagnvķxilinn śt, skal fjįrhęš hans įkvešin eftir gengi sżningarvķxla, sem gefnir eru śt frį greišslustaš upphaflega vķxilsins til žess stašar, žar sem hlutašeigandi vķxilskuldari bżr. Gefi framseljandi gagnvķxilinn śt, skal įkveša fjįrhęšina eftir gengi sżningarvķxla, sem gefnir eru śt frį žeim staš, žar sem śtgefandi gagnvķxilsins bżr, og til žess stašar, žar sem vķxilskuldarinn bżr.
Hafi vķxill eigi veriš sżndur til samžykkis innan frests žess, sem śtgefandi hefir įkvešiš, glatar vķxilhafi rétti sķnum til fullnustu, bęši vegna samžykkisskorts og vegna greišslufalls, nema žaš verši séš af įkvęšinu um frestinn, aš śtgefandi vildi ašeins undanskilja sig įbyrgš į samžykki.
Nś er settur frestur til sżningar ķ framsali, og getur žį hlutašeigandi framseljandi einn boriš žaš fyrir sig.
Vķxilhafa er skylt aš senda sķšasta framseljanda žegar ķ staš tilkynningu um slķka tįlmun, og aš geta žessarar tilkynningar og dagsetningar hennar į vķxlinum eša miša, sem viš vķxilinn sé festur, og rita nafn sitt undir. Aš öšru leyti skal fariš eftir įkvęšunum ķ 45. gr.
Jafnskjótt og tįlmuninni er lokiš, skal vķxilhafi tafarlaust sżna vķxilinn til samžykkis eša greišslu, og lįta afsegja hann, ef žarf.
Vari tįlmunin lengur en žrjįtķu daga eftir gjalddaga, mį leita fullnustu įn žess aš naušsynlegt sé aš sżna vķxilinn eša afsegja hann.
Sé um vķxil aš ręša, er greišast į viš sżningu eša tilteknum tķma eftir sżningu, teljast žessir žrjįtķu dagar frį žeim degi, er vķxilhafi sendi sķšasta framseljanda tilkynningu um tįlmunina, žótt žaš hafi veriš įšur en sżningarfresti lauk. Nś į vķxill aš greišast tilteknum tķma eftir sżningu, og skal žį bęta žeim tķma viš žrjįtķu daga frestinn.
Atvik, er ašeins varša vķxilhafa persónulega, eša žann mann, er hann hefur fališ aš sżna vķxilinn eša lįta afsegja hann, skulu eigi talin óvišrįšanlegir atburšir (vis major).
Žegar žau skilyrši eru fyrir hendi er greinir hér į eftir, getur mašur gerst mešalgöngumašur og samžykkt vķxil eša greitt hann fyrir einhvern žann vķxilskuldara, er fullnustu yrši krafinn.
Mešalgöngumašur getur veriš einhver sį mašur, sem eigi er vķxilskuldari, jafnvel greišandi vķxilsins, eša einhver sį, sem oršinn er vķxilskuldari, žó ekki samžykkjandi vķxilsins.
Mešalgöngumašur skal, įšur en tveir virkir dagar eru lišnir, senda žeim, er hann gerist mešalgöngumašur fyrir, tilkynningu um mešalgönguna. Lįti hann frest žennan hjį lķša, ber hann įbyrgš į öllu žvķ tjóni, er hljótast kann af vanrękslu hans; skašabęturnar mega žó eigi fara fram śr vķxilfjįrhęšinni.
Nś er į vķxlinum vķsaš į naušleitarmann į greišslustašnum, og getur vķxilhafi žį eigi krafiš žann, er vķsaši į naušleitarmanninn, né žį vķxilskuldara, sem eftir honum koma, um fullnustu fyrir gjalddaga, nema hann hafi sżnt naušleitarmanninum vķxilinn og, hafi hann neitaš um samžykki, žį sannaš neitun hans meš afsagnargerš.
Endranęr getur vķxilhafi neitaš aš taka viš samžykki mešalgöngumanns. Taki hann samt viš samžykkinu, missir hann rétt sinn til žess aš krefjast fullnustu fyrir gjalddaga hjį žeim, er samžykkt var fyrir, og žeim vķxilskuldurum, er eftir hann koma.
Žrįtt fyrir žaš, žótt mešalgöngumašur hafi samžykkt vķxil, getur sį, er hann samžykkti fyrir, og žeir vķxilskuldarar, er įbyrgš bera gagnvart žeim manni, ef žeir greiša fjįrhęš žį, sem ķ 48. gr. segir, krafist žess, aš vķxilhafi skili sér vķxlinum, kvittušum reikningi og afsagnargerš, hafi hśn fariš fram.
Greiša skal alla žį fjįrhęš, er sį skyldi greiša, er fyrir er greitt.
Greišsla skal fara fram ķ sķšasta lagi nęsta dag eftir žann dag, er afsögn vegna greišslufalls sķšast hefši oršiš gerš.
Sé afsögn eigi gerš į žessum fresti, er sį, er vķsaši į naušleitarmanninn, eša sį, er vķxillinn var samžykktur fyrir, og framseljendur žeir, er į eftir žeim koma, leystir frį skuldbindingum sķnum.
Afhenda skal mešalgöngumanni vķxilinn, įsamt afsagnargerš, hafi hśn fram fariš.
Framseljendur žeir, er koma į eftir žeim, er greitt var fyrir, leysast meš greišslunni.
Bjóšist fleiri en einn mešalgöngumašur til aš greiša, gengur sį žeirra fyrir, er flesta vķxilskuldara leysir. Sį, er mešalgöngumašur gerist gagnstętt įkvęši žessu, og veit hversu į stendur, glatar fullnusturétti sķnum gegn žeim, er ella hefšu leystir oršiš.
Ķ texta hvers eintaks skal greina, hvert žaš sé ķ röšinni; aš öšrum kosti gildir hvert eintak sem sjįlfstęšur vķxill.
Sérhver handhafi vķxils, er eigi greinir, aš hann sé gefinn śt ķ einu eintaki (einritašur), getur krafist žess, aš sér séu, į sinn kostnaš, fengin samrit af vķxlinum. Ķ žvķ skyni skal hann snśa sér til žess, er nęstur er fyrir framan hann; sį mašur er skyldur til ašstošar honum meš tilmęlum til žess, er nęstur er į undan honum, og svo hver af öšrum, uns beišnin kemur til śtgefanda. Framseljendum er skylt aš rita af nżju framsöl sķn į nżju eintökin.
Hafi framseljandi framselt żmsum mönnum vķxileintök, įbyrgist hann og framseljendur žeir, er į eftir honum koma, hvert žaš eintak, sem nafnritun žeirra er į og eigi hefir veriš skilaš aftur.
Nś neitar hann aš skila eintaki žessu, og getur vķxilhafi žį eigi leitaš fullnustu fyrr en hann hefir sannaš meš afsagnargerš:
Eftirrit vķxils skal nįkvęmlega fylgja frumvķxlinum, og skal žaš hafa aš geyma eftirrit af framsölum og öšrum įritunum, sem į frumvķxlinum eru. Žess skal getiš ķ eftirritinu, hve langt eftirritunin nęr.
Framselja mį vķxileftirrit, svo og rita į žaš įbyrgšarskuldbindingu, meš sama hętti og sömu įhrifum sem um frumvķxil vęri aš ręša.
Nś fęrist hann undan žvķ, og getur žį handhafi eftirritsins eigi leitaš fullnustu hjį žeim, er framselt hafa eftirritiš eša ritaš į žaš įbyrgšarskuldbindingu, fyrr en hann hefir sannaš žaš meš afsagnargerš, aš sér hafi eigi veriš skilaš frumvķxlinum, žótt hann hafi krafist žess.
Hafi veriš rituš į frumvķxilinn, eftir sķšasta framsal įšur en eftirritiš var gert, žessi athugasemd: ,,eftirleišis er ašeins framsal į eftirrit gilt``, eša önnur įritun sama efnis, eru framsöl žau, er seinna eru rituš į frumvķxilinn, ógild.
Kröfur vķxilhafa į hendur framseljendum og śtgefanda fyrnast į einu įri frį žeim degi, er afsagnargerš fór fram, enda hafi afsögn veriš gerš į réttum tķma, eša į einu įri frį gjalddaga, hafi fyrirvari veriš geršur um fullnustu įn kostnašar.
Fullnustukröfur framseljanda į hendur öšrum framseljendum eša śtgefanda fyrnast į sex mįnušum frį žeim degi, er framseljandi leysti vķxilinn til sķn, eša frį žeim degi, er fyrningu var slitiš gagnvart honum.
Fyrningu vķxils er slitiš meš stefnu til erlends dómstóls, ef skuldunautur į heimili ķ žvķ landi, eša hann ber fram varnir ķ mįlinu, en ber žaš žó eigi fyrir sig, aš dómstóllinn sé eigi dómbęr, eša stefnan er birt honum sjįlfum. Tilkynning um lögsókn (litis denuntiatio) viš erlendan dómstól slķtur fyrningu meš sama hętti og stefna. Sömuleišis er fyrningu slitiš, er vķxilkrafa er notuš til skuldajafnašar ķ mįli, sem rekiš er fyrir erlendum dómstóli, samkvęmt žeim lögum, er žar gilda.
Fyrningu er slitiš meš lżsingu vķxilkröfu ķ bś skuldunauts, er tekiš hefir veriš erlendis til opinberra skipta, ef skuldunautur įtti heima ķ žvķ landi, er skiptamešferšin hófst.
Fyrningu er eigi slitiš gegn öšrum vķxilskuldurum en žeim, er einhverri af fyrrnefndum geršum er beint aš, en fyrningarslitin koma öllum žeim aš notum, sem eru fyrir framan hann į vķxlinum, er fyrningu sleit.
Nś hefir fyrningu veriš slitiš, en lögsókn er eigi til lykta leidd, og hefst žį nżr fyrningarfrestur frį žeim degi, er mįliš sķšast var til mešferšar ķ rétti.
Nś veršur gerš til slita fyrningar eigi komiš fram vegna tįlmana žeirra, sem ręšir um ķ 54. gr., og glatast žį vķxilréttur eigi, ef fyrningu er slitiš innan mįnašar frį žvķ aš tįlmuninni lauk.
Nś į gerš aš fara fram į tilteknum fresti og er lokadagur frestsins löghelgur dagur eša almennur lokunardagur bankastofnana, og lengist fresturinn žį til nęsta virks dags į eftir. Löghelgir dagar innan frestsins skulu taldir meš, er fresturinn er reiknašur.
Nś er kvešiš į um frest ķ lögum žessum eša sérstökum įkvęšum, og telst žį dagur sį, er fresturinn er talinn frį, eigi meš ķ frestinum.
Frestsdagar til greišslu eftir gjalddaga gilda eigi um vķxla.]1)
Žegar stefna ķ ógildingarmįli er löglega birt, er śtgefandi skyldur aš gefa śt nżjan vķxil. Hafi hinn glataši vķxill veriš samžykktur, er samžykkjandi skyldur til aš greiša hann į gjalddaga, žeim manni, er sannar rétt sinn til aš taka viš greišslu. Setja skal žó śtgefanda eša samžykkjanda nęga tryggingu uns vķxillinn er dęmdur ógildur eša įbyrgš žeirra eftir hinum glataša vķxli er horfin į annan hįtt.
Sé gjalddagi eigi tilgreindur, telst vķxillinn gjaldkręfur viš sżningu.
Sé greišslustašur eigi tilgreindur sérstaklega, skal śtgįfustašur skjalsins talinn vera greišslustašur, og žį einnig vera talinn sį stašur, er greišandi bżr į.
Sé śtgįfustašur eigi tilgreindur, skal lķta svo į, aš vķxillinn hafi veriš undirritašur į žeim staš, sem tilgreindur er viš nafn śtgefanda.
Sömuleišis gilda um eiginvķxla įkvęšin um vķxla, er greišast eiga hjį žrišja manni eša į öšrum staš en žeim, žar sem heimili greišanda er (4. gr. og 27. gr.), um heimild til aš įskilja vexti (5. gr.), um žaš, er vķxilfjįrhęš er tilgreind oftar en einu sinni og eigi hin sama ķ öll skiptin (6. gr.), um afleišingar žess, aš nafn er ritaš į vķxil meš žeim atvikum, er segir ķ 7. gr., um žaš, er į vķxli eru nafnritanir manna, er ritaš hafa įn umbošs eša fariš hafa śt fyrir umboš sitt (8. gr.), og įkvęšin um vķxla, er eigi voru fullritašir (10. gr.).
Ennfremur gilda um eiginvķxla įkvęšin um įbyrgš (30.--32. gr.). Sé eigi greint ķ įritun um įbyrgš, fyrir hvern hśn sé tekin (31. gr. sķšasta mįlsgrein), skal lķta svo į, aš hśn sé tekin fyrir śtgefanda.
Nś hljóšar eiginvķxill um greišslu tilteknum tķma eftir sżningu, og skal žį sżna śtgefanda hann, til įritunar um sżninguna, innan žess frests, sem getiš er ķ 23. gr. Frestur frį sżningu telst žį frį žeim degi, er įritun śtgefanda um sżningu er dagsett į vķxlinum. Neiti śtgefandi aš rita į vķxilinn um sżninguna eša aš dagsetja įritunina, skal lįta fara fram afsagnargerš um žaš (25. gr.), og telst fresturinn frį sżningu žį frį dagsetningu hennar.
Erlendur mašur, sem eigi vęri žess umkominn aš gangast undir vķxilskyldur samkvęmt įkvęšum nęstu mįlsgreinar hér aš framan, er žó samt sem įšur skuldbundinn hér ķ landi, ef hann hefir gengist undir skylduna ķ einhverju žvķ landi, žar sem hann aš lögum žess lands hefši veriš žess umkominn aš skuldbinda sig.
Nś er vķxilskuldbinding ógild samkvęmt fyrstu mįlsgrein žessarar greinar, en gild aš lögum žess lands, žar sem sķšar er gengist undir skuldbindingu og leišir žį ógilding hinnar fyrri skuldbindingar eigi til žess, aš hin sķšari einnig skuli metin ógild.
Vķxilskuldbinding, sem ķslenskur rķkisborgari gengst undir erlendis og fullnęgir skilyršum ķslenskra laga um form, skal talin gild hér į landi gagnvart öšrum ķslenskum rķkisborgara, žótt skuldbindingin ella mundi talin ógild samkvęmt įkvęšum fyrstu mįlsgreinar žessarar greinar.
Um įhrif annarra vķxilskuldbindinga skal dęma eftir lögum žess lands, žar sem undir žęr var gengist, enda sé eigi öšruvķsi fyrir męlt.
Žvķ, sem hér var fyrir męlt um staš og stund afsagnargeršar, skal einnig beita, eftir žvķ sem viš į, um sżningu vķxils til samžykkis eša til greišslu.
Į vķxilinn eša eftirrit hans skal rita vottorš um afsagnargeršina.
Eftirrit af afsagnargerš mį eigi veita öšrum en geršarbeišanda.