Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 122a. Uppfęrt til 1. febrśar 1998.
Sé tilboš gert ķ bréfi, telst fresturinn frį žeim degi, er bréfiš var dagsett. Sé tilboš gert ķ sķmskeyti, telst fresturinn frį žeirri stund, er skeytiš var afhent į sķmastöš žess stašar, er žaš var sent frį.
Hafi tilboš veriš gert munnlega og frestur eigi veittur til samžykkis, veršur aš samžykkja žaš žegar ķ staš.
Žetta gildir žó ekki, ef sendandi samžykkisins ętlar, aš samžykkiš hafi komiš fram ķ tęka tķš og tilbošsgjafa mį vera žaš ljóst. Ef svo er, skal tilbošsgjafi skżra sendanda, įn įstęšulausrar tafar, frį žvķ, ef hann vill eigi taka samžykkinu. Aš öšrum kosti telst samningur geršur.
Žetta gildir žó ekki, ef sendandi samžykkisins ętlar aš samžykkiš sé ķ samręmi viš tilbošiš og tilbošsgjafa mį vera žaš ljóst. Ef svo er, skal tilbošsgjafi skżra sendanda frį žvķ, įn įstęšulausrar tafar, ef hann vill eigi taka samžykkinu. Aš öšrum kosti telst samningur geršur, žess efnis, sem ķ samžykkinu fólst.
Sé mašur, samkvęmt samningi viš annan mann, ķ stöšu, er eftir lögum eša venju felur ķ sér heimild til žess aš reka erindi hins innan vissra takmarka, žį telst hann hafa umboš til žess aš gera žį löggerninga, sem innan žeirra takmarka eru.
Sama gildir, enda žótt žrišji mašur sé grandlaus, ef um žau umboš er aš ręša, sem getiš er ķ 18. gr.
Hafi umboš veriš kallaš aftur meš žeim hętti, sem segir ķ 13. gr., žį getur žrišji mašur sį, er žį afturköllun fékk, eigi boriš žaš fyrir sig, aš umbošiš hefši einnig įtt aš afturkalla meš öšrum hętti.
Verši žvķ eigi viš komiš, skal birta afturköllun umbošsins meš öšrum įlķka tryggilegum hętti. Ef umbjóšandi óskar žess, getur hann fengiš fyrirmęli valdsmanns žess, er getur um ķ 17. gr., um žaš, hversu birtingu žessari skuli hagaš.
Žinglżsing umbošs telst ekki almenn birting žess.
Umbošsmanni er skylt aš skila umbošinu aftur, er umbjóšandi krefst žess.
Beišni um ógildingu skal senda hérašsdómara į lögheimili umbjóšanda eša į žeim staš, er umbjóšandi sķšast įtti lögheimili. Žyki dómara įstęša til žess aš taka beišnina til greina gefur hann śt śrskurš um, aš umbošiš skuli vera ógilt, žegar śrskuršurinn hefir veriš birtur ķ Lögbirtingablašinu einu sinni og lišinn er tiltekinn tķmi, sem eigi mį vera lengri en 14 dagar frį žeirri birtingu. Dómarinn getur kvešiš svo į ķ śrskuršinum, aš hann skuli, auk birtingarinnar ķ Lögbirtingablašinu, einnig birtur meš öšrum hętti.
Śrskurši dómara samkvęmt grein žessari veršur eigi įfrżjaš til ęšra dóms.
Nś er dįnarbś umbjóšanda tekiš til opinberrar skiptamešferšar, og fellur žį umbošiš śr gildi.
Žetta gildir žó eigi, ef žrišji mašur vissi eša mįtti vita, aš sį mašur er gerninginn gerši, hafši eigi nęgilegt umboš, né heldur ef sį mašur, sem gerninginn gerši, fór eftir umboši, sem var ógilt af įstęšum, sem honum var ókunnugt um og žrišji mašur gat eigi bśist viš, aš honum vęri kunnugt um.
Nś hefir žrišji mašur beitt naušunginni, en sį mašur, sem löggerningnum var beint til, var grandlaus, og veršur žį sį, sem neyddur var, ef hann vill bera naušungina fyrir sig, aš skżra honum frį žvķ, įn įstęšulausrar tafar, eftir aš naušunginni létti af. Aš öšrum kosti er hann skuldbundinn samkvęmt löggerningnum.
Hafi sį, sem tók viš löggerningnum, sviksamlega skżrt rangt frį atvikum, sem ętla mįtti aš skiptu mįli um löggerninginn, eša hann hefir sviksamlega žagaš yfir slķkum atvikum, skal lķta svo į, sem gerningurinn hafi veriš geršur fyrir žau svik, nema žaš sannist, aš žessi atriši hafi engin įhrif haft um žaš, aš löggerningurinn var geršur.
Nś er löggerningur sendur ķ sķmskeyti og aflagast hann ķ mešförum sķmans og er hann žį eigi skuldbindandi fyrir sendanda ķ žeirri mynd sem hann kemur fram ķ, og žaš enda žótt móttakandi sé grandlaus. Sama gildir sé munnlegum löggerningi, sem bošbera er fališ aš skila, skilaš röngum.
Eigi sendandi sök į mistökunum skal honum skylt aš bęta móttakanda žaš tjón sem hann hefur oršiš fyrir af žeim. Nś fęr sendandi vitneskju um mistökin og skal hann žį, įn įstęšulausrar tafar, skżra gagnašilja frį žvķ ef hann ętlar aš bera žau fyrir sig. Aš öšrum kosti gildir löggerningurinn svo sem hann var er hann kom til móttakanda nema žvķ ašeins aš móttakandi hafi vitaš um mistökin eša mįtt um žau vita.]1)
Viš mat skv. 1. mgr. skal lķta til efnis samnings, stöšu samningsašilja, atvika viš samningsgeršina og atvika sem sķšar komu til.]2)
Į atvinnurekandanum hvķlir sönnunarbyršin fyrir žvķ aš samiš hafi veriš sérstaklega um samning og hann falli ekki undir 1. mgr.]1)
Viš mat į žvķ hvort samningur skv. 1. mgr. sé ósanngjarn skal lķta til atriša og atvika sem nefnd eru ķ 2. mgr. 36. gr., m.a. skilmįla ķ öšrum samningi sem hann tengist. Žó skal eigi taka tillit til atvika sem sķšar komu til, neytanda ķ óhag.
Samningur telst ósanngjarn strķši hann gegn góšum višskiptahįttum og raski til muna jafnvęgi milli réttinda og skyldna samningsašila, neytanda ķ óhag. Ef slķkum skilmįla er vikiš til hlišar ķ heild eša aš hluta, eša breytt, skal samningurinn aš kröfu neytanda gilda aš öšru leyti įn breytinga verši hann efndur įn skilmįlans.]1)
Hafi starfsmašur viš verslun eša annaš fyrirtęki tekiš į sig slķka skuldbindingu, sem getur um ķ 1. mgr., gagnvart žeim, sem fyrirtękiš rekur, og skuldbinding hans į aš gilda eftir aš rįšningu hans viš fyrirtękiš er lokiš žį er sś skuldbinding ógild ef honum er sagt upp stöšunni eša vikiš śr henni įn žess aš hann hafi sjįlfur gefiš nęgilega įstęšu til žess eša ef hann sjįlfur fer löglega śr stöšunni sakir žess aš sį, sem fyrirtękiš rekur, vanefnir skyldur sķnar viš hann.]1)