Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 122a. Uppfęrt til 1. febrśar 1998.


Tilskipun um skyldu manna aš bjarga mönnum, sem sżnast daušir

1819, nr. , 4. įgśst

1)
        Bęši eftir hlutarins ešli og grundvallarreglum laga Vorra veršur aš įlķta žaš almenna borgaraskyldu hvers žess, er bżšst fęri į aš bjarga manni, sem er ķ lķfshįska, aš beita til žess žeim mešulum, er hann fęr til nįš, og sérstaklega skal žaš žvķ vera skylda hvers žess, sem sér mann vera aš drukkna, aš gera tafarlaust sjįlfur eša meš tilstyrk annarra, sem hann kallar til hjįlpar, allt žaš, er unnt er eftir atvikum, til žess aš nį manninum upp śr og fį geršar viš hann lķfgunartilraunir žęr, er best eiga viš, og mį heldur enginn, žegar svo stendur į, skorast undan aš veita žį hjįlp, sem hann getur ķ té lįtiš.

2)
        Žaš skal einnig vera almenn skylda aš annast um, aš hengdir menn séu teknir nišur hiš brįšasta, og aš allra žeirra bjargarmešala sé neytt, sem kostur er į, og yfir höfuš aš gera žaš, sem unnt er, til aš bjarga hverjum žeim, sem į voveiflegan hįtt hefur slasast eša af öšrum sökum getur enga björg sér veitt.

3)
        Auk žess sem žaš, samkvęmt 1. og 2. gr., er skylda aš annast tafarlaust um, aš hinum drukknaša sé komiš į land, og aš hinn hengdi sé nišur skorinn, og aš beitt sé brįšabirgšabjargrįšum, skal žaš enn fremur vera skylda hlutašeiganda, aš leita hiš fyrsta lęknishjįlpar, ef eigi er svo įstatt, aš žeir séu fullvissir žess aš geta lķfgaš manninn įn lęknishjįlpar. Einnig į žegar ķ staš aš skżra lögreglustjóranum frį atburšinum, eša til sveita sóknarpresti eša hreppstjóra, ef skemmra er til žeirra, og skal žaš gert sumpart til žess, aš embęttismenn žessir eša sżslunarmenn geti, žangaš til lęknir kemur, séš um rétta mešferš į hinum sjśka, og sumpart til žess aš žeir geti gert rįšstafanir žęr, er žörf er į, ef einhver kynni aš hafa til įbyrgšar unniš.