Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 122a. Uppfęrt til 1. febrśar 1998.
1)Rg. 325/1995.
Til vegar telst žvķ vegsvęši og öll mannvirki viškomandi veginum sem eru innan žess.
Įkvęši laganna gilda um allt veghald aš svo miklu leyti sem viš į nema annaš sé įkvešiš ķ lögum.
Rįšherra setur reglur um framkvęmd žessara laga.
Žjóšvegum skal skipaš ķ flokka eftir eftirfarandi reglum:
Rįšherra getur bundiš eignarnįmsheimild fyrir einkavegi skv. 1. mgr. vissum skilyršum, svo sem um gerš og frįgang vegarins, umferšarrétt um hann, višhald og tengingar viš žjóšvegi og almenna vegi.
Žaš er hér hefur veriš įkvešiš um višhald einkavega skal viš sömu ašstęšur gilda um endurbętur og endurbyggingu vegar.
Žegar meiri hluti žeirra sem afnotarétt hafa af veginum er sammįla um hvernig męta skuli sameiginlegum śtgjöldum eru žęr įkvaršanir bindandi fyrir hina, žar į mešal aš kostnašur skuli aš einhverju eša öllu leyti greišast af umferšargjaldi.
Žegar skipting kostnašar hefur veriš įkvešin meš samkomulagi eša mati getur endurskošun ekki fariš fram fyrr en lišin eru fimm įr frį sķšustu įkvöršun nema rétthafar séu sammįla um annaš.
Śtgjöldum, sem einn eša fleiri rétthafar hafa haft af višhaldi og ekki hefur veriš skipt, er ekki hęgt aš krefjast aš skipt verši meš matsgjörš eftir aš lišin eru žrjś įr frį žvķ aš stofnaš var til žeirra.
Stjórn vegarins eša eftirlitsmašur skal sjį um aš višhaldsskyldu sé fullnęgt eins og til er tekiš ķ mati eša samkomulagi og sker śr įgreiningi ķ žvķ sambandi.
Stjórn eša eftirlitsmašur getur bannaš umferš um veginn til aš forša honum frį skemmdum. Vanręki einhver, sem til žess er skyldur, aš halda veginum viš aš sķnum hluta getur stjórnin lįtiš framkvęma višhald į hans kostnaš.
Žeir ašilar, sem sękja um og er veitt fé til framkvęmda viš vegi samkvęmt žessari grein, skulu annast veghald viškomandi vegar.
Heimilt er aš binda fjįrveitingu samkvęmt žessari grein skilyrši um afnot vegar og merkingu hans.
Rįšherra įkvešur skiptingu fjįrveitinga til einstakra framkvęmdaflokka aš fengnum tillögum vegamįlastjóra og samgöngunefndar Alžingis.
Engar skyldur hvķla į rķkissjóši vegna samgönguleiša samkvęmt žessari grein.
1)Augl. A 72/1995, um žingsįlyktun um vegįętlun fyrir įrin 1995--1998, sbr. augl. A 111/1996 og augl. A 106/1997.
Viš skiptingu fjįrveitinga milli kjördęma og svęša hérašsnefnda eša vegasamlaga skal hafa hlišsjón af kostnaši viš gerš vega, įstandi žeirra, notkun eša lengd eftir žvķ sem viš getur įtt hverju sinni.
Sé fé veitt til žjóšvegageršar eftir öšrum leišum en getiš er um ķ tillögu til žingsįlyktunar um vegįętlun, svo sem ķ landshlutaįętlunum, meš sérstakri fjįröflun eša į annan slķkan hįtt, skal fjalla um skiptingu žess innan ramma vegįętlunarinnar į sama hįtt og aš framan getur.
Vegįętlun öšlast gildi žegar Alžingi hefur samžykkt hana.1)
Er žingsįlyktun um vegįętlun hefur gilt ķ tvö įr skal hśn tekin til endurskošunar og jafnframt samin įętlun fyrir tvö įr til višbótar žannig aš įvallt sé fyrir hendi gildandi vegįętlun fyrir a.m.k. tvö įr.
Ķ vegįętlun um nżbyggingar skal gera grein fyrir fjįrveitingum til einstakra framkvęmda a.m.k. žrjś fyrstu įr įętlunartķmabilsins.
Heimilt er aš greiša af vegįętlun hluta kostnašar viš ferjur til flutnings į fólki og bifreišum yfir sund og firši, enda komi ferjan ķ staš vegasambands um stofnveg eša tengiveg a.m.k. hluta śr įri. Einnig er heimilt aš greiša hluta kostnašar viš bryggjur fyrir slķkar ferjur.
Ķ vegįętlun skulu ferjuleišir taldar upp og gerš grein fyrir stofnframlögum til einstakra ferja.
Langtķmaįętlun um vegagerš öšlast gildi žegar Alžingi hefur samžykkt hana.
Žegar žingsįlyktun um langtķmaįętlun ķ vegagerš hefur gilt ķ fjögur įr skal hśn tekin til endurskošunar og jafnframt samin įętlun fyrir eitt fjögurra įra tķmabil til višbótar žannig aš alltaf sé fyrir hendi gildandi langtķmaįętlun fyrir a.m.k. tvö fjögurra įra tķmabil.
Nś birtir landeigandi Vegageršinni eigi kröfu sķna um ašgang aš veginum ķ tęka tķš og skal hann žį gera ašganginn į sinn kostnaš.
Loftlķnur mį ekki strengja yfir veg nema lęgsti hluti lķnu sé a.m.k. 5 m frį yfirborši vegar.
Ekki er heimilt aš gera brżr yfir žjóšvegi nema aš fengnu leyfi Vegageršarinnar sem įkvešur hvert lįgmarksrżmi skuli vera undir žeim.
Ekki er heimilt aš hengja į loftlķnur eša brżr merki eša auglżsingar sem ekki eru leyfš annars stašar į vegsvęšinu.
Vegageršinni er heimilt aš taka žįtt ķ stofnkostnaši giršinga sem reistar eru til aš friša svęši sem vegur liggur um og giršingar meš vegum žar meš ónaušsynlegar. Skilyrši fyrir slķkri žįtttöku er aš viškomandi sveitarfélag banni lausagöngu bśfjįr į žvķ svęši sem frišaš er. Kostnašur Vegageršarinnar skal takmarkašur viš lengd žeirra giršinga meš vegum sem komist veršur hjį aš girša meš žessum hętti.
Įšur en giršingar samkvęmt žessari grein eru reistar skal haft samrįš viš viškomandi sveitarstjórn.]1)
Nś er leyft aš gera giršingu yfir veg meš hliši į veginum og skal žį grind vera ķ hlišinu, aš minnsta kosti 4 m į breidd, žannig gerš aš hśn haldist opin af sjįlfu sér mešan ekiš er um hlišiš. Skylt er vegfarendum aš loka hlišinu į eftir sér.
Vegageršinni er heimilt aš afturkalla meš eins įrs fyrirvara gefiš leyfi til žess aš gera giršingu yfir veg meš hliši į veginum.
Višhaldskostnašur giršinga meš stofnvegum og tengivegum greišist aš jöfnu af veghaldara og landeiganda. Žó skal veghaldari greiša allan višhaldskostnaš ef giršingin er reist eingöngu til žess aš frķa vegsvęši frį bśfé, ž.e. į afréttum og öšrum sameiginlegum sumarbeitilöndum bśfjįr.
Višhaldskostnašur giršinga meš safnvegum og landsvegum greišist af landeiganda.
Viškomandi sveitarfélag skal annast višhald giršinga sem reistar eru skv. 2. mgr. 37. gr. Višhaldskostnašur žeirra giršinga greišist aš jöfnu af viškomandi sveitarfélagi og veghaldara nema sérstaklega sé um annaš samiš.
Vegageršinni er heimilt aš flytja giršingar og fjarlęgja tré og annan gróšur ef naušsyn ber til af öryggisįstęšum eša til framkvęmdar višhaldi, svo sem snjómokstri.]1)
Įkvöršun sveitarstjórnar skv. 1. mgr. mį leggja undir śrskurš vegamįlastjóra.
Til framkvęmdar vetraržjónustu mį Vegageršin ryšja snjó af vegi śt fyrir vegsvęši ef meš žarf.
Um bętur fyrir brįšabirgšaafnot lands fer eftir įkvęšum IX. kafla, eftir žvķ sem viš į.
Bętur fyrir jaršrask og eignarnįm vegna vegar teljast meš kostnaši vegarins.
Veghaldari skal jafnan leitast viš aš valda sem minnstum spjöllum į gróšri viš veghald og gręša upp sįr sem myndast į grónu landi viš vegaframkvęmdir.
Nś leggst eldri vegur nišur viš lagningu nżs vegar og fellur til landeiganda og skal žį viš matsgeršina meta sérstaklega hiš gamla vegsvęši og draga frį upphęš žeirri er landeiganda er metin fyrir eignarnįm lands fyrir hinn nżja veg eša jaršrask er leišir af lagningu hans. Bętur fyrir įtrošning skal eigi meta ķ slķkum tilfellum nema sannaš verši aš meiri įtrošningur stafi af hinum nżja vegi en af hinum eldri.
Vegageršin er ekki įbyrg fyrir tjóni sem hljótast kann af slysum į žjóšvegum nema um sé aš ręša stórkostlegt gįleysi af hendi starfsmanna hennar og sannaš sé aš slysi hefši ekki oršiš afstżrt žótt ökumašur hefši sżnt ešlilega varkįrni.
Vegageršin getur enn fremur bannaš umferš ökutękja žann tķma įrs sem hęttast er viš skemmdum į vegum. Einnig getur Vegageršin bannaš alla umferš ökutękja um vegi sem hęttulegir eru vegna skemmda eša af öšrum slķkum orsökum žar til višgerš er lokiš.
Skemmist eitthvert mannvirki, sem til vegarins telst, viš įrekstur ökutękis er ökumanni skylt aš tilkynna žaš žegar Vegageršinni eša lögreglu. Skal sį er valdiš hefur įrekstrinum skyldur aš bęta įoršnar skemmdir.